озелени (св.)
Митра си ја чу пресудата. Озелене како мувлија и не можеше да најде збор да проговори, додека на Достиното лице се покажа црвенило до уши и длабока воздишка, и се симна еден голем товар од душата, но не испушти воодушевен извик.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сѐ додека теренот наполно не се тампонира и озелени.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Каде ќе стапнеше озеленуваше трева, каде ќе се насмевнеше - расцветуваше цвеќе, до што се допреше - олистуваше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
