земјоса (св.)
Лежи од војна световна, лежи — и веќе земјосал — силно го тага изела задека тука загинал.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Се сврте кон мене и со срдит глас рече: Зар не гледаш, зар не виде оти јас сум ангел, а не старица која чека душа да испушти, да се земјоса...
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ветерот го однесе нестудот, се земјоса есента ќелава.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
