добровечер (ж.)
И едно се приближил пред нив, им се поклонил со рацете на градите и ја наведил главата пред нив без да им рече добровечер.
„Силјан Штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ги виде како седат на машкиот кат овие двајца стари пријатели и со низок глас ги поздрави: — Добровечер вујче!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Онаа Илинка, жената на Крсто касапот, не знае ни доброутро да ти рече, ни добровечер, а со неа разговор да поведеш како по коприви боса да прошеташ.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ѓуро искрените ги поздрави искрено и од срце, а на лицемерните не им рече ни „добровечер".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ја поздравивме сите во еден глас, кога наближивме и мама ни рече - Добровечер - и нѐ праша како сме поминале на роденденот кај Драган.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
– „Од кај ќе знаат овие луѓе, си рекол Силјан сам со себе, по мојот јазик, за да им речам добровечер“.
„Силјан Штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
- Добровечер - лисје шушка и сонливи птици гушка.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- Добровечер - ветре вее и свежина сегде сее.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- Добровечер, - смирено рече нечеканиот гостин. Дедо Бошко го отпоздрави низ заби и тргна по него.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
— Добровечер, Суло ага! — викна од врата Калешко, кој не еднаш му бил гостин на Сулиман-ага во Лагот и му испил некоја и друга ока ракија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Добровечер - откај река песнопојка жаба крека.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
— Добровечер, господа војводи! Добре дошле во куќата моја!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Добровечер, Толе, добровечер, домаќине, — го отпоздрави Апостол кој многу ги ценеше овие самородни и смели борци и војводи во чиј ред и тој спаѓаше.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Добровечер! - се чу по малку неговиот глас.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Добровечер, маестро! Го поздрави директорот на барот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Убавото поздравување е начин да бидеме поблиски едни со други, подобри, почовечни, па затоа, добри мои читатели, сѐ да сториме та насекаде и секогаш да се слуша: ДОБРИ ЛУЃЕ - ДОБРО УТРО, ДОБАР ДЕН, ДОБРОВЕЧЕР!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
– „Море што не проговориш, бре Силјане, да речеш добровечер, му рекол мажот, или помози Бог?
„Силјан Штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Збунетиот оџа те гледа без да зуцне, а ти изнемоштено прошепотуваш: „Добровечер... примате ли?“.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Илко ги врза маските долни крај, ја извади торбата со здравотоживо, ја остави ластегарката кај дедо Петковата и се приближи до огништето: — Добровечер, дедо Ристе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Добровечер, добровечер - секој секому да рече.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
