дисонанција (ж.)
Но, постои дисонанца помеѓу музиката и либретото, што остава впечаток на нешто што недостасува.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Сето ова е направено така за да не создава никаква дисонанса со природата што го обликува.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Момчето беше голем уметник, способен постојано да измислува нови комбинации и специјални климакси, а некои беа „ноти“ од сферата на Непознатото, со паузи, привидни дисонанци, ноти кои ненадејно се пробиваа една со друга и прскаа заедно, со вчудоневидувачки, врел и сладок удар. (...) Аракнид, шоферот на Ендрју Кеиф е единствен домородец во Интерзона кој не е ниту педер ниту бузерант.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во цврсто поврзаните фрази, линеарното претопување на тонови и вертикалната дисонанција, создаваат единствен спој на лингвистички линии кои се движат во времето една врз друга, како спирала.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
