апологет (м.)
Бидејќи театарот е поле на кое јас би сакал да биде регистрирано моето творечко битисување, апологетите на мојот став ќе ги барам токму кај него.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Апологет на една крајно вулгарна но и најомасовена перцепција на реалноста така типична за необразованите и медиокритетски маси, пред сѐ за селаните, работниците и ситната буржоазија според која материјата и нејзините модалитети како и интеракции се единствената евидентност на постоењето и единствен фактор на личната и колективната засегнатост.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Типичен апологет е Ристо Шишков, актерот со кој за време животот малку сакале да се ракуваат, после смртта се претвора во апогеј на македонското глумиште за сите времиња.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Од друга страна на интелектуално апологетски нивоа, нашата, македонска историја на уметност (особено на новиот век - од ренесанса до денес) е толку сиромашна,особено во оние неколку векови во кои е профилирана европската цивилизација (периодите на ренесанса, барок, класицизам и реализам) што помислив - би требало нешто од тие празнини и да се пополни.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Во овие десет броја Маргина се обидуваше да го разбива оној нарцистички (автистички, во крајна линија), оној апологетски концепт (симптом, поправо) за културата, кој богами е доминантен во нашево кревко и бедничко културно живеење; од уличните минувачи затекнати во глупавите анкети, општинските чиновници, директорите на културните институции, министрите, преку новинарите и уредниците на културните рубрики, до претседателот на државата (кому, сепак, единствено и може да му се прости таа јазична помпезност, бидејќи работното место му е такво, церемонијално), речиси секаде (особена чест заслужуваат ретките исклучоци) владее тој бомбастичен, провинцијален дискурс кој повеќе прилега на мобилизациски плакати и на продавници за вештачко цвеќе отколку на еден јазик кој треба да критикува, да продлабочува, да артикулира разлики.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Андерграунд уметникот не е инфициран од трикот на мудреците да им биде записничар ниту го интересира да биде апологет на нечија тиранска биографија.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Бесодржателните прикажувања на Кауцки за ултраимперијализмот ја потхрануваат, помеѓу другото, онаа длабоко погрешна мисла, која ја врти водата кон воденицата на апологетите на империјализмот, дека божем господството на финансискиот капитал ги слаби нерамномерностите и противречностите внатре во светското стопанство, додека тоа фактички ги јакне.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Кауцки полемизира со германскиот апологет на империјализмот и анексиите, Кунов, кој резонира грубо и цинички: империјализмот е современ капитализам; развитокот на империјализмот е неизбежен и прогресивен; значи, империјализмот е прогресивен; значи,
треба метании да се прават империјализмот и славопојки да му се пеат!
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Гледаме дека Кауцки всушност апсолутно нема право кога се повикува на Англичаните воопшто (тој би можел да се повика само на вулгарните англиски империјалисти или на вулгарните апологети на империјализмот).
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Признанието на практичарите звучи сосем поинаку одошто официјалното воспевање на убавините на „организираниот капитализам“ од страна на неговите апологети од типот на Шулце-Геверниц, Лифман и ним сличните „теоретичари“.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Можеби младината е навистина глупава, но не до толку да ги употребува оние медии што тврдат дека најинтересните работи во нивниот живот се глупави и опасни. Katz повеќепати докажал дека е сигурен апологет на популарната култура.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Како што самиот сака да каже, честопати се чувствувал „како уметник без дарба”, секако не дарба на академски сликар, како што беше барано, ниту сликар - апологет на Социјализмот како што се сфаќаше во Москва.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Ќе одбележиме дека претставниците на германската – и не само на германската – буржоаска наука, како Рисер, Шулце-Геверниц, Лифман и др. се, сите до еден, апологети на империјализмот и финансискиот капитал.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
