дојде (св.)
И јас за дрво си плачам, што се вели, сум дошла од којзнае каде и, овде, во Сибир, ќе го бранам социјализмот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Успеал да се пробие низ сите обрачи и дојде да ме види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дали стравот нѐ тера да гледаме што не се гледа и да зборуваме што ќе ни дојде на устата...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Дојдено е, велам, сѐ е така дојдено, повторувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се украл некако оздола и дошол да ме види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе го варат, варат чајот, сѐ дури да дојде густ како катран.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не видоа ни кој сме, ни од кај им дојде смртта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И после ќе се мачам да презаспијам, пак да ми дојде да се видиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дојде и жената, Гркинката, и таа застана и нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Малку нешто и, еве го, дошол да ме види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Застани да се видиме, велам, не дојдовме за јадење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Да, ох, ДА!“ „Ние сме на полето вон градот. Ќе можете ли да дојдете утре?“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Па, не можам сега да престанам. Наскоро ќе дојде мигот. Ќе бидам добра, прости ми.”
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Куќата - полна. Скоро сите дојдоа да го посетат.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Дојди, седни, збор да прозбориме...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Татко не можеше да дојде на железничката станица. Мајка беше тука.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Пеперутка знај летна на цвет јоргован , пролетта дојде .
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Помини го залезот со брз чекор, дојди...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Џипот дојде кога веќе беше стемнато.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Кога ќе дојдеш во штабот ќе го видиш.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
